Οι σύγχρονες μέθοδοι επεξεργασίας λυμάτων χωρίζονται κυρίως σε τέσσερις κατηγορίες: φυσική επεξεργασία, χημική επεξεργασία, φυσικοχημική επεξεργασία και βιολογική επεξεργασία.

Μέθοδος χημικής καταβύθισης.

Η μέθοδος χημικής καταβύθισης αναφέρεται στην προσθήκη ορισμένων χημικών παραγόντων στο νερό της αποχέτευσης για να προκαλέσει αντιδράσεις πέντε αντιδράσεων με τους διαλυμένους ρύπους στα λύματα για να σχηματίσουν άλατα στο νερό (ιζήματα) που καθιζάνουν έξω από το νερό, μειώνοντας έτσι ή αφαιρώντας Ρύπες στο νερό. Η μέθοδος χημικής καθίζησης χρησιμοποιείται κυρίως για την απομάκρυνση ιόντων ασβεστίου, ιόντων καθρεφτών και ιόντων βαρέων μετάλλων σε λύματα, όπως νερό, δοχεία, μόλυβδος και μπολ. ​​Σύμφωνα με διαφορετικά χρησιμοποιούμενα ιζήματα, η μέθοδος καθίζησης μπορεί να χωριστεί σε Μέθοδος ασβέστου (επίσης γνωστή ως μέθοδος καθίζησης υδροξειδίου), μέθοδος σουλφιδίου και μέθοδο άλατος αργύρου.

Το άθροισμα της περιεκτικότητας σε Ca 2+ και Mg2 + στο νερό ονομάζεται ολική σκληρότητα, η οποία μπορεί να χωριστεί σε σκληρότητα ανθρακικών και μη ανθρακική σκληρότητα. Για σκληρότητα ανθρακικού, μπορεί να προστεθεί ασβέστης για τη μείωση των Ca 2+ και Mg2 + στο νερό σε σχηματίζουν καθίζηση CaC03 και Mg (OH) 2. Για την απομάκρυνση της μη-ανθρακικής σκληρότητας ταυτόχρονα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέθοδος μαλακώματος ασβέστου σόδας για την παραγωγή Ca 2+. Σχηματίζει CaC03 με Mg2 + και llMg (OH) 2 καταβυθίζεται και αφαιρείται Επομένως, όταν η σκληρότητα ή η αλκαλικότητα του ακατέργαστου νερού είναι υψηλή, η χημική μέθοδος καθίζησης μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προεπεξεργασία για μαλάκωμα ανταλλαγής ιόντων, έτσι ώστε να εξοικονομηθεί το λειτουργικό κόστος της ανταλλαγής ιόντων.